Winkelwagen
Er zijn geen items meer in uw wagen
Onze reis naar de Weissensee begint met winst in Eindhoven
Onze reis naar de Weissensee begon goed: winst voor Maaike in Eindhoven. In een sprinttrein reden we de finale in, waar Maaike bij 500m zelf de sprint inzette en als eerste over de streep heen kwam! Vanuit Eindhoven reisden we door naar Oostenrijk, waar er vier wedstrijden voor ons op het programma stonden.
Aad Koopmans memorial en de eerste ervaringen op natuurijs
Donderdag 25 januari stonden we met zijn vieren aan de start van de Aad Koopmans Memorial, een wedstrijd van 60km. Voor Kaat haar eerste wedstrijd op natuurijs. Gelukkig hadden we al drie dagen de tijd gehad om aan het ijs te wennen, dus we wisten wat ons te wachten stond. De organisatie had een rondje van 5km geprepareerd, waar prachtig ijs lag. Met een opkomende zon gingen we van start. Tegen het einde van de wedstrijd ontstond er een kopgroepje, waar Heleen naartoe wist te springen. Dit kopgroepje kreeg ruim een ronde de ruimte, maar werd daarna snel ingerekend door het peloton. Toen de finale naderde wist Iris Heleen naar voren te rijden. Heleen verloor haar positie in de finale, maar Iris reed perfect gepositioneerd de finishstraat op. Helaas kwam ze ten val. Heleen, Maaike en Kaat sprintten in het midden van het peloton af. Iris was snel opgestaan en kwam direct na het peloton binnen.
Het ONK: een uitdaging van 100km
Na een dagje herstellen stond op zaterdag 27 januari het ONK op het programma. Een wedstrijd van 100km, die om 7:32 van start ging. Opnieuw een dag met prachtig weer. Het parcours was deze keer 10km, er zat een grote lus bij naar de achterkant van het kleine meer. Halverwege het eerste rechte eind was het even schrikken: door de dooi van afgelopen dagen was het ijs erg kapot gereden. De ijsmeesters hebben geprobeerd de bovenste laag eraf te schaven, maar de groeven bleven diep. ‘Grindbak’ werd het genoemd in het peloton, wat een goede verwoording lijkt. Het was een snelle wedstrijd, waarin veel werd aangevallen. Onderling lukte het ons om elkaar een stuk beter te vinden, elkaar te helpen en op de situatie te reageren. Halverwege de wedstrijd kwamen Iris en Heleen samen ten val. Het geluk van samen vallen is dat je ook samen kunt terugrijden. Maaike had het direct door en ging vol op de rem om Iris en Heleen op te halen. Met haar laatste krachten reed ze Iris en Heleen een stuk op weg, waarna Iris en Heleen weer samen hun inhaalactie voortzetten. Onderweg pikten ze wat mensen op, waardoor ze met een groepje terug konden komen. Eenmaal in het peloton werden en Heleen opgewacht door Kaat, die zorgde dat ze voorin het peloton even konden bijkomen. Het ijs was zwaar en het peloton jaagde op een kopgroep. Kaat kwam ten val en kon door de hoge snelheid niet terugrijden. Iris had zichzelf tijdens het terugrijden leeg gereden, en moest helaas het peloton verlaten. Heleen probeerde nog een aanval te plaatsen in de finale, maar daar zat niet genoeg kracht meer achter. In een pelotonsprint werd ze 20e. Een top 20 klassering was een van de doelen van het team, dus die is bij deze al behaald. Een wedstrijd waarin ieders bijdrage cruciaal was voor het uiteindelijke resultaat!
De tweede Grand Prix en de Alternatieve Elfstedentocht
De tweede Grand Prix wedstrijd werd op 29 januari verreden. Voor natuurijsbegrippen een sprintafstand: 40km. Een korte afstand gaat vaak gepaard met een hoog tempo, dus we hadden afgesproken dat iedereen zijn kans direct zelf pakt als die zich voordoet. Het werd een wedstrijd waarin aanvallen geplaatst werden, maar geen kopgroep kon wegblijven. Het peloton was zenuwachtig. Hierdoor kwam Iris, onze pechvogel, al ten val in de tweede ronde. Terugrijden was geen optie, aangezien het peloton in hoog tempo doorreed. Maaike reed heel netjes mee, tot ze in de laatste ronde in een scheur stapte en viel. Ze heeft de wedstrijd uitgereden, maar baalde heel erg dat ze niet mee kon sprinten. Kaat en Heleen finishten achter elkaar in de pelotonsprint.
Na drie wedstrijden zaten we pas op de helft van het totaal aantal kilometers dat we op de Weissensee zouden afleggen. De laatste en langste wedstrijd werd op woensdag 31 januari verreden: de Alternatieve Elfstedentocht over 200km. Het werd een prachtige wedstrijd voor ons! Maaike en Kaat zouden aan het begin van de wedstrijd goed vooraan zitten om mee te springen met een kopgroep. Maaike heeft in het eerste deel van de wedstrijd veel werk verricht in het peloton voor Iris en Heleen. Ze pakte bijvoorbeeld meerdere bidonnetjes aan om deze te kunnen verdelen en stond paraat voor de meiden wanneer ze hulp nodig hadden. Verder bleef ze actief voorin zitten om eventuele andere aanvalspogingen te counteren.
Na 80km stapte ze, zoals van tevoren afgesproken, uit de wedstrijd. Kaat belandde uiteindelijk in de eerste 20km in een kopgroepje met 4 andere rijdsters. Eentje moest al snel afhaken, waardoor Kaat samen met 2 rijdsters overbleef aan de kop. De dames hebben ruim 130km met elkaar gereden. Ondertussen was de voorsprong opgelopen naar ruim 13 minuten (3/4 ronde). In het begin ging het kopgroepje letterlijk zingend over de baan, maar naarmate de kilometers vorderden werd het steeds pittiger.
Na ruim 130km moest Kaat helaas lossen en sloot weer aan bij het peloton. Hier heeft ze samen met Iris en Heleen nog even naar voren gereden en voorzien van eten, aangezien Heleen net terug was gereden na een valpartij. Het peloton reed met grote snelheidswisselingen waardoor bij Kaat na een paar rondes het lampje echt uitging. Iris en Heleen hebben zich in het begin van de wedstrijd rustig gehouden en energie gespaard. In het tweede deel van de wedstrijd kwam Iris helaas ten val en het lukte haar, door het hoge tempo in het peloton, niet om terug te komen. Ze heeft wel heel sterk de 200km uitgereden! Heleen probeerde in het laatste deel van de wedstrijd nog 2x een aanval te doen. Uiteindelijk eindigde ze op een mooie 22ste plek bij de pelotonsprint.
Oomssport is trotse sponsor van Fortune Coffee Team. Wij bedanken het team voor deze leuke blog.